Pełna władza rodzicielska nie jest medalem za dzielność, lecz awaryjnym trybem, w którym jeden rodzic podejmuje kluczowe decyzje: o leczeniu, edukacji i miejscu pobytu dziecka. Dzieje się tak wówczas gdy relacje rodzinne zatraciły harmonię, a dobro małoletniego cierpi. W takich sytuacjach sąd może przekazać całość władzy jednemu rodzicowi. Sprawdźmy zatem, kto może złożyć wniosek, kiedy to realne i jak przygotować dowody?
Kto może wystąpić o przyznanie pełnej władzy rodzicielskiej?
O pełną władzę najczęściej występuje rodzic, który faktycznie opiekuje się dzieckiem i podejmuje większość decyzji na co dzień. Sam konflikt to za mało; trzeba wykazać, że wspólne decydowanie jest nierealne lub szkodzi małoletniemu. Przesłankami bywają długotrwały brak kontaktu drugiego rodzica, przemoc, uzależnienia, rażące zaniedbania czy uparte blokowanie leczenia i edukacji. Sąd ocenia stabilność opieki, więź z dzieckiem, stałe miejsce pobytu oraz praktyczną zdolność planowania: szkoła, terapia, zajęcia, opieka zdrowotna i codzienna logistyka. Liczą się fakty i konsekwencja, nie podniesiony głos; spójny plan dnia bywa bardziej przekonujący niż najbarwniejsza mowa.
Przeczytaj również: Zakres obsługi prawnej firm
Z wnioskiem może wystąpić także opiekun prawny. Pełna władza nie jest „samowładztwem”, lecz bezpiecznikiem, gdy chaos decyzji szkodzi dziecku. We wniosku, który może przygotować Kancelaria Prawna Voca Ad Vise z Gdańska, należy wskazać kwestie, wymagające szybkich, jednoosobowych rozstrzygnięć, od zgód medycznych po wybór szkoły. Do wniosku warto dołączyć plan opieki na najbliższe miesiące, zaświadczenia ze szkoły i poradni, notatki z interwencji, harmonogram kontaktów oraz propozycję alimentów. Można też dodać listę osób wspierających, np. dziadków.
Przeczytaj również: Jakie dokumenty są wymagane do stwierdzenia nabycia spadku?
Kiedy można uzyskać pełną władzę opiekuńczą?
Pełną władzę można uzyskać, gdy dobro dziecka wymaga wyłączenia drugiego rodzica z podejmowania istotnych decyzji, np. leczenia, edukacji, miejsca pobytu, wyjazdów czy spraw majątkowych. Najczęstsze przyczyny to długotrwały brak kontaktu, przemoc, uzależnienia, rażące zaniedbania albo uporczywe blokowanie wcześniejszych ustaleń. Sąd bada nie tylko przeszłość, lecz skupia się także na przyszłości dziecka, m.in. kto realnie zorganizuje opiekę, terapię i wsparcie. Liczy się wiarygodny plan oraz dowody potwierdzające problemy.
Przeczytaj również: W jakich sytuacjach sporządzane są opinie prawne?
Zanim zapadnie ostateczna decyzja, sąd zwykle rozpatruje łagodniejsze środki: ograniczenie lub zawieszenie praw drugiego rodzica, mediację, precyzyjny plan opieki i kontakty. Jeśli one nie poprawią sytuacji, wtedy uzyskanie pełnej władzy rodzicielskiej staje się bardziej realne. W trakcie procesu są brane pod uwagę opinie biegłych, a także zdanie dziecka.
Dziękujemy za ocenę artykułu
Błąd - akcja została wstrzymana
